My Runaway love*

Neredeyse 2 ay olmuş yazmayalı buraya. Hayatımı düzene koyayım derken daha da allak bullak ettim mesela bu süre içerisinde. İyi olan tek yanı O'ndan başkasını da sevebiliyormuşum bunu fark ettim. İyi mi oldu bilmiyorum çünkü bu sefer ki daha ağırdı sanki. Sadece 10 saat yanında zaman geçirdiğim birinin etkisi altına girdim. Kurtulmak o kadar zor ki. Daha bu kadar yeniyken atlatmaya çalışmak zor. Kendimi uzun bir zaman sonra başkasının yanında özgür hissettim. Aptal durumuna düşürüldüm ve ben-her şeye cevabı olan- konuşmakta zorlandım. Ama yine imkansızı buldum. Yine mi imkansız? dediler. Evet dedim yine öyle. Kolay olan hiçbir şey beni zorlu bir mücadele kadar etkilemiyor. Beklememem gereken birine umut bağlıyorum elimde olmadan. "Aslında ne kadar saçma" derdi eski İzel. "10 saat mi! yapma allah aşkına, geçer gider". Şu an ki İzel öyle demiyor işte "1 haftada insan ne kadar değişebilir"i kendi üzerimde gördüm resmen. Peki ne olacak şimdi? Ben bir kere tanıştım bu biriyle. Ve buna rağmen gereksiz her yerde kullanmam gereken mantığımı bu sefer böyle bir durum için mi kullanmam gerekiyor? Ne yapacağım? Rol mü yapacağım şimdi. Evet her şey yolunda, ben çok iyiyim. Böyle durumlar olur zaten, karşılaşırsın. Neyse olmayacağı varmış yapacak bir şey yok. Bu mu yani. Bu şekilde mi olacak?! O zaman neden tanıştırılmama izin verildi? Tanımamak daha az acı verici olmaz mıydı? Elbette pişman değilim.Ben sadece bilmiyorum. Yine önümde engeller var ve ben yine onları aşamıyorum. Biliyorum yine güçlü olacağım ve bunu da atlatacağım belki de isteksiz bir şekilde. Tek başına yüzdüğüm hisler havuzumda yine tek başıma su üstünde kalmayı sürdüreceğim. Fakat ne yaparsam yapayım bir şeyi değiştirmeyecek: "6 billion people live in the world. 6 billion souls, and sometimes all you need is ONE"