Hayatımda önemli bir adım attım. Çok uzun zamandır parçam olan birini hayatımdan çıkardım. Kolay olmadı. Zordu. Acı verici, yapamazmışsınız gibi bir his vardı. Ama yapmak zorundaydım. Hem ona hem de kendime daha fazla acı çektirmek istemedim. En azından benim tarafımdan durum bu. Ve bu kararı verdiğim için her gün kendime kızıyor ve sövüyorum. Durup dururken neden hayatımı böyle bir sıkıntının içine soktuğuma anlam veremiyorum. Aslın da onu hayatımdan çıkarırken de sonradan pişman olacağımı biliyordum. Ama bunu o zaman yapmasaydım bir daha asla cesaret edemezdim. Sonra durumumuz ne olurdu bilemiyorum. Onu seviyorum. Ama hayatta her şey sevgi değildi bunu biliyordum. Ama sevdiğiniz biri için her şeye katlanırsınız ya , öyleydi. Fakat tek taraflı bir katlanmaydı. 4 yıl boyunca kendimden bir şeyler verdim ve onun da vermesini bekledim. Değişmeyeceğini anlamak biraz geç oldu. Anladığımdaysa artık bir şeyler yapmalıyım dedim kendi kendime. İşte o zaman bitirdim kalbimde ki büyük bir acıyla ona son verdim. Biliyorum o bu hislerimi anlamıyor ve bu yüzden bana çok kızgın eminim. Ondan arkadaşım olmasını istedim. Hayatım da bu şekilde yer almasını istedim. Olur dedi. Umarım bu işe yarar. Umarım arada kahve içip dertleşebileceğim biri olabilir benim için.
umarım ve umarım ki öyle olur canım. ama zamanında hayatından çıkaramadıklarından, atamadıklarından yersin en çok darbeyi. o nedenle iyi yaptığını düşünüyorum. pozitif olduğun sürece yepyeni bi hayat seni bekliyo. güneş her gün doğuyosa, gece senden kaçmıyosa ay, o zaman bil ki her zaman umut vardır. :)
YanıtlaSilBu çok güzel bir yorum tatlım(: Umarım her şey dediğin gibi olur(; :*
YanıtlaSil